ဆန္႔က်င္ဘက္ ခံစားမႈႏွစ္ခု

ဇြန္လ ဆိုတာက ဒီႏိုင္ငံရဲ့ ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီေလ။
က်မကေတာ့ သားေလးအတြက္ ရန္ကုန္က Orange Super Market ေရွ့က Back to School ဆိုတဲ့ ဧရိယာမွာ လိုအပ္တဲ့ ေက်ာင္းသံုးပစၥည္း ေတြ ဝယ္ဖို႔ ၾကည့္ေနမိတယ္။ အနီးအနားက က်မလိုပဲ မိခင္ႏွစ္ေယာက္ကလည္း သူတို႔ ကေလးေတြအတြက္ လိုအပ္တာေတြ ၾကည့္ေနရင္း တေယာက္က သူ႔သမီးေလးက ဒီႏွစ္မွ ေက်ာင္းႀကီးကို စပို႔ရမွာျဖစ္ၿပီး၊ ဒီၿမ့ဳိရဲ့ နာမည္ အႀကီးဆံုးေက်ာင္းကို ပို႔ခ်င္ေပမယ့္ ေက်ာင္းဝင္ေၾကးနဲ႔ အလွဴေငြကို မတတ္ႏိုင္လို႔ အိမ္နားက မူလတန္းေက်ာင္းကိုပဲ စိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး အပ္ရေတာ့မယ့္အေၾကာင္း ေျပာျပေနပါတယ္။

က်န္တဲ့ မိခင္ တေယာက္ရဲ့ ကေလးက သူတို႔ေျပာတဲ့ နာမည္ႀကီးေက်ာင္းမွာ ထားလက္စထင္တယ္။ အဲဒီ မိခင္စကားကို ေထာက္ခံၿပီး အဲဒီ ေက်ာင္းမွာ လက္ေတြ႔ထားရင္ ေနာက္ဆက္တဲြ ဘယ္လို ကုန္တဲ့အေၾကာင္း၊ အတန္းေကာင္းရဖို႔ အတန္းပိုင္ဆရာမ ေက်နပ္ဖို႔ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အရမ္း ႀကိဳးစားရတဲ့ အေၾကာင္း၊ ေက်ာင္း တခါတခါ ပိတ္သြားရင္ေတာ့ သူ႔မွာ အသက္ရွဴေလး ေခ်ာင္မလား စဥ္းစားေပမယ့္ တျခားကေလး ေတြလို Summer School ကုိ ေနခ်င္လို႔ သူ႔ကေလး ပူဆာေတာ့ သနားလို႔ ထားရျပန္ေၾကာင္း၊ အိမ္ရဲ့ ဝင္ေငြနဲ႔ ထြက္ေငြက မမွ်ေတာ့ တျခား ဘက္ေတြကို ေခၽြတာသံုးရၿပီး ကေလးပညာေရးကိုေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ပံ့ပိုးေနရေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။

သူတို႔ ေျပာသလိုပဲ စ မပို႔ရေသးဘူး၊ အခု ေက်ာင္းအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြကိုက မတန္တဆ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ေန႔လယ္ ထမင္းဗူး ထည့္ဖို႔အတြက္ ပလပ္စတစ္နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ခပ္ေသးေသး ျခင္းေတာင္းေလး တခုကိုက ေထာင္ဂဏန္းေတြနဲ့ ခ်ီေပးေနရတာ။ က်မလည္း မတန္လို႔ အဲဒီ ျခင္းေတာင္းကို ျပန္ခ်ထားၿပီး ဒီ့ထက္ အထည့္ဆန္႔ၿပီး ေစ်းသက္သာတာ ထပ္ရွာၾကည့္တယ္။ စိတ္တုိင္းက် မေတြ႔ရဘူး။ တျခား လိုအပ္တာေတြက ရွိေသးေတာ့ ျခင္းေတာင္ေသး တခုအတြက္နဲ႔ ေငြ သိပ္မျဖဳန္းခ်င္လို႔ပါ။

ခဏေနေတာ့ ေနာက္ထပ္ မိခင္ႏွစ္ေယာက္ Back to School နားကို ေရာက္လာၾကျပန္တယ္။ ဒီႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တမ်ဳိး။ ကေလးသံုး ပစၥည္းေတြက ကပ္ထားတဲ့ ေစ်းႏႈန္းေတြကို က်မတို႔လို စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ ၾကည့္မေနဘူး။ သူတို႔ ႀကိဳက္တာေတြကို တခုၿပီးတခု ယူၿပီး လက္တြန္းလွည္း (trolley) ေပၚကို တင္ေနၾကတယ္။ လွည္းေပၚမွာလည္း တျခားပစၥည္းေတြက အျပည့္။ ၿပီးေတာ့ မိခင္တေယာက္က မႏွစ္က သူ႔သားကို ထားတဲ့ International School က ပိုေစ်းသက္သာတဲ့ International School ကိုပဲ ေျပာင္းထားမယ့္အေၾကာင္း၊ ကေလးက ၃ ေယာက္ဆိုေတာ့ အဲဒီေလာက္အထိ မတတ္ႏိုင္ဘူးလို႔ စကားသံခပ္ဝဲဝဲနဲ႔ တျခားတေယာက္ကို ရွင္းျပေနတယ္။

အေဖာ္ပါလာတဲ့ မိခင္ကလည္း ေထာက္ခံၿပီး မႏၱေလးမွာ International School က ေရြးခ်ယ္စရာ နည္းတဲ့အေၾကာင္း၊ ရန္ကုန္က ပိုမ်ားေၾကာင္း၊ စီးပြားေရးက ထင္သေလာက္ အဆင္မေျပလို႔သာ ဒီမွာ ထားေနရေၾကာင္း၊ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ စကၤာပူမွာပဲ တခါထဲ ထားခ်င္ေၾကာင္း သူ႔ဆႏၵကို ေျပာေနျပန္တယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ အလႊာခ်င္းမတူညီတဲ့ က်မတို႔ မိခင္ေတြအားလံုးမွာ တူညီေနတာ တခုကေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီ ေရာက္ရင္ ကိုယ့္ကေလး ပညာေရးအတြက္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ပံ့ပိုး ေပးခ်င္ၾကတာရယ္၊ အိမ္ရဲ့ ဝင္ေငြထြက္ေငြကို သိထားလို႔ ခ်ိန္ဆေနရတဲ့အတြက္ အားမရ စိတ္ညစ္ေနၾက တာေတြရယ္ကေတာ့ အကုန္ အတူတူပါပဲလို႔ ေတြးမိရတယ္။

ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီအေပၚ ကေလးေတြရဲ့ ခံစားမႈ
International School ေတြမွာ ဖြင့္ေလ့ရွိတဲ့ Summer School မွာ ခဏေတြ႔ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြနဲ႔ ခဲြခြာရေတာ့မွာ ျဖစ္ေပမယ့္ တႏွစ္ပတ္လံုး အတူေန၊ အတူေဆာ့လာခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပန္ဆံုရေတာ့မွာမို႔ ကေလးေတြကေတာ့ အရမ္းကို ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ က်မတို႔ ငယ္ငယ္က ခံစားခ်က္လိုပဲ အတန္းသစ္ တတန္းကို တက္ရေတာ့မယ့္ ခံစားမႈကလည္း ရင္ခုန္စရာတမ်ဳိးေပါ့။ အသက္ တႏွစ္ႀကီးသြားၿပီ၊ အတန္းတတန္း ႀကီးသြားၿပီဆိုတဲ့ သေဘာေလ။

ဒီေခတ္ ကေလးေတြၾကားမွာ ေျပာစရာတခု ရွိလာတာက ေႏြရာသီတုန္းက သူတို႔ တက္ခဲ့တဲ့ Summer School က ကစားကြင္း ဘယ္ေလာက္ က်ယ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဘယ္လို သားနားတဲ့ အေၾကာင္း၊ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ေတြ႔ၿပီး ေဆာ့ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ အဆင့္ျမင့္ ဟိုတယ္ႀကီးေတြမွာ က်င္းပတဲ့ ေက်ာင္းဆင္းပဲြမွာ ဘယ္လို ပါဝင္ လႈပ္ရွားခဲ့ေၾကာင္း၊ တေယာက္ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို တျခားတေယာက္ကို ေျပာျပဖလွယ္ၾက။ တခ်ဳိ့ကေတာ့ ေက်ာင္းႀကီးကို ဖြင့္ေစခ်င္လွၿပီ။ အဲဒီ အေတြ႔အၾကံဳေတြကိုလည္း ေျပာျပခ်င္ၾကလို႔။ ေနာက္ၿပီး တႏွစ္တာလံုး ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေနခဲ့တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ အေဟာင္းမွာ ျပန္ကစားခ်င္လာၾကလို႔။

မိခင္ေတြရဲ့ ေငြေၾကး အခက္အခဲ၊ လူမႈကိစၥ အခက္အခဲေတြကို ဘာမွ နားမလည္တဲ့ မသိၾကရွာတဲ့ ကေလးေတြ အတြက္ကေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ ဟာ မဂၤလာပါ။ တခ်ဳိ့ မလုိက္မသိတဲ့ ကေလးေတြဆိုရင္ အရင္ေက်ာင္း အေဟာင္းကို မေနခ်င္ေတာ့ေၾကာင္း၊ Summer School မွာပဲ ဆက္ေနခ်င္ေၾကာင္း နားပူနားဆာ လုပ္ၾကတာေတြလည္း ရွိရဲ့။ ေက်ာင္းသံုးပစၥည္း ဝယ္တဲ့အခါမွာလည္း တန္၏၊ မတန္၏ နားမလည္ရွာဘဲ လိုခ်င္တာေတြကိုပဲ အတင္း ပူဆာၾကသူေတြလည္း ရွိရဲ့။

ဒီေခတ္မွာ ေက်ာင္းေတြက အပတ္စဥ္ အစမ္းစာေမးပဲြ ပဲရွိၿပီး အတန္းႏွစ္က် (Repeater) ရယ္လို႔လည္း မရွိေတာ့ က်မတို႔တုန္းကလို အဲဒီ ဘက္မွာ စိတ္ပူစရာ မလုိေတာ့ဘူးေလ။ အတန္းသစ္တတန္းကို လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ တက္ရေတာ့မယ္ ဆိုတာကို သိေနၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ဟာ ဘာစိတ္ပူစရာမွ မရွိတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ အေပ်ာ္ႀကီး ေပ်ာ္စရာ အခ်ိန္ေပပဲေပါ့။

ဆန္႔က်င္ဘက္ ခံစားမႈႏွစ္ခု
Sky Walk Shopping Mall နဲ႔ Orange Super Market eJ‹ Back to School မွာ ေက်ာင္းသံုးပစၥည္းေတြ ဝယ္လာၿပီး စက္ေလွကားက ဆင္းခဲ့တယ္။ ေတာ္ေသးတယ္၊ သားေတာ္ေမာင္ကို ေခၚမလာခဲ့လို႔။ သူ႔ကိုသာ ေခၚလာရင္ ေစ်း တန္တာ၊ မတန္တာ နားမလည္ေတာ့ ဟိုဟာ လိုခ်င္တယ္၊ ဒီဟာ ယူခ်င္တယ္နဲ႔ လုပ္တတ္ေလ့ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို ေခၚမလာဘဲ အေမက စိတ္ႀကိဳက္ဝယ္လာတဲ့ ပစၥည္းဆိုရင္ေတာ့ ေခ်းမမ်ားတတ္ရွာဘူး။ တျမတ္တႏိုးနဲ႔ လက္ခံေလ့ ရွိတယ္ေလ။ ဒါကိုသိတဲ့ က်မက အခုလို ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီအတြက္ လိုအပ္တာေတြ ဝယ္ဖို႔ ထြက္ရင္ သားေလးကို ေခၚေလ့ မရွိေတာ့ဘူး။ သူလိုခ်င္တာက ေစ်းမေတာ္လို႔ ဝယ္မေပးရင္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မွာလည္း စိုးလို႔ပါ။

စက္ေလွကားအဆင္းမွာ သားေလးအရြယ္ ကေလး ၃ ေယာက္ေလာက္ တေယာက္က ရတနာပံု ေစ်းထဲက ဆုိင္တဆိုင္အတြက္ အဝတ္ထုပ္ႀကီးေတြ ထမ္းသယ္သြားတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ေယာက္က ေရသန္႔ပံုးေတြ တင္ထားတဲ့ လက္တြန္းလွည္းေလးကို အေရွ့က တေယာက္၊ အေနာက္ဘက္က တေယာက္ မွ်ၿပီး တြန္းေနၾကေလရဲ့။

က်မ ျဖတ္အသြား အနားက အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ေယာက္က အျပန္အလွန္ စကားေျပာေနၾကတယ္။ ေစ်းဗန္းကို ေဘးခ်ထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီးက ပါတိတ္ဝမ္းဆက္နဲ႔ အမ်ဳိးသမီးကို သူ႔ကေလး သံုးေယာက္ကို အခုလို အလုပ္ရေအာင္ သြင္းေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္တ့ဲအေၾကာင္း ေျပာေနတာပါ။ ဒီႏွစ္ ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီမွာ အငယ္ေလး ႏွစ္ေယာက္ကိုပဲ ေက်ာင္းထားႏုိင္ေတာ့လို႔ စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ အႀကီး သံုးေယာက္ကို အခုလို အလုပ္ခြင္ကိုပဲ ပို႔ရေတာ့တဲ့အေၾကာင္း ဆက္ေျပာေနတယ္။

မိခင္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ က်မ သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ မ်က္လံုးေလးေတြထဲမွာ အရည္ၾကည္ေလးေတြ လဲ့ေနတာကို စိတ္မေကာင္းစြာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ အေဆာ့မက္တဲ့ ကေလးတခ်ဳိ့ ေက်ာင္းစိမ္းအကႌ်ေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ေရွ့မွာ ရပ္ၿပီး အကႌ်ေလးေတြကို ေငးၾကည့္ေနေလရဲ့။ သူတို႔ အေျခအေနေတြကေတာ့ က်မတို႔နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္။ အခုလို ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီမွာ မိခင္ေရာ ကေလးျဖစ္သူေတြပါ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ အခက္အခဲ ရွိေနေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကတဲ့ ခံစားမႈေတြက တူညီေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ မိခင္လုပ္သူကလည္း မေပ်ာ္ႏုိင္သလို၊ ကေလးေတြကလည္း သူမ်ားေပ်ာ္လို႔ မေပ်ာ္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနေလ။

ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီေတြမွာ အခုလို ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ ျဖစ္ေနခဲ့တာက အခုမွလား၊ အရင္ကတည္းကလား က်မ အေတြးေတြ ႐ႈပ္လာတယ္။ ႐ႈပ္ေနတဲ့ အေတြးေတြကို ေဖ်ာက္လိုက္ၿပီး ေစ်းတက္သြားတဲ့ ကားရပ္နားခ အခြန္ေငြ ၂ဝဝ ေပးၿပီး ကားကို ဂ႐ုတစိုက္ေမာင္း အိမ္ျပန္ခဲ့ေတာ့ တယ္။ ကားေမာင္းေနရင္း ဝယ္လာတဲ့ ေက်ာင္းသံုးပစၥည္း အသစ္ေလးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေက်ာင္းတက္ရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ဝမ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမယ့္ သားေလးရဲ့ ခ်စ္စရာ မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေယာင္မိၿပီး ျပံဳးလိုက္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေစ်းလမ္းၾကားထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနရာက ေက်ာင္းစိမ္းအကႌ် ဆုိင္ေရွ့အေရာက္ အလုပ္ကိုရပ္ၿပီး ေငးၾကည့္ေနရွာတဲ့ ကေလးရဲ့ မ်က္ႏွာကို သြားသတိရမိလိုက္ေတာ့ အျပံဳးက ခ်က္ခ်င္း ရပ္သြားမိေတာ့တယ္။

ညလင္းျဖဴ

ၾMazzimaမွတင္ျပသည္။