”စိတ္နဲ႔ကိုယ္ကိုဆြဲေစ့ၾကည့္ၿခင္း”

အလစ္အငိုက္အရႈိက္ဝင္ထိုးတဲ့
ကံၾကမၼာဆိုးတစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္ကို
ခပ္စိမ္းစိမ္းစိုက္ၾကည့္ၿပီး
ဟားတိုက္ရယ္ေမာပစ္လိုက္မိတယ္…

အမိုက္ေမွာင္ဆံုးညထက္
ဘာေတြကပိုနက္ၾကဦးမွာမို႔လဲ
ကဲ…လာၾကစမ္း
ငါ့ပါးကိုခိုးခိုးနမ္းေနတဲ့ရင့္ေရာ္မႈေတြ
ခႏၵာဝန္ကိုလွဲၿဖိဳဖို႔ၾကိဳးစားေနၾကတဲ့
နာရီတစ္လံုးထဲက
ကာလလက္နက္ပုန္းေတြ
ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးတစ္လံုးလို
တဝုန္းဝုန္းကြဲပစ္လိုက္ၾကစမ္း…

ေၾကြလိုက္ၾကစမ္း
လဲၿပိဳလိုက္ၾကစမ္း
ငါ့ရဲ့စိတ္ကမ္းပါးေပၚကို
အလိုမတူဘဲေၿခေခ်ာ္က်လာတဲ့
မေတာ္တေရာ္မသိက်ိဳးကၽြံမႈေတြနဲ႔
ငါ့ကိုအသိအမွတ္မၿပဳတဲ့ဆူးခက္ေတြ
စိတ္ေပၚမွာသစ္ပင္စိုက္
အမွတ္တရဒဏ္ရာေတြအၿဖစ္
ငါသတ္မွတ္ပစ္လိုက္မယ္…

အက်ယ္ေလာင္ဆံုးေအာ္ဟစ္သံ
အပ်ိဳၿမစ္ဆံုးတေယာသံနဲ႔
အသစ္လြင္ဆံုးေတးတစ္ပုဒ္
သင္တို႔..ငါ့ကို
ေခၽြးထုတ္ေနၾကေရာ့သလား
ဒီမွာငါ.
ဖ်ားနာမႈတစ္ခုအတြက္
ေဆးရုံမတက္ဘူး
အားနာမႈတစ္ခုအတြက္
ဟန္မလုပ္တတ္သလို
ၾကြားဝါလိုမႈတစ္ခုအတြက္
မ႑ပ္တိုင္တက္မၿပတတ္ဘူး….

အရူးသြပ္ဆံုးခံစားရမႈထက္
အခါးသက္ဆံုးေန႔ေတြထက္
ဘာေတြကပိုခါးသက္ဦးမွာမို႔လဲ
ကဲ..လာၾကစမ္း
ငါ့မာနကိုဆြဲေမႊ႔ခ်ိဳးရမ္းခ်င္ၾကတဲ့
ေလနီၾကမ္းေတြ
ငါက..
ရပ္တန္႔ေနရတဲ့
ၿမစ္တစ္စင္းမဟုတ္သလို
လဲၿပိဳက်ေနတဲ့
သစ္တစ္ပင္လည္းမဟုတ္ဘူး
ငိုက္ၿမည္းေနတဲ့
ငွက္တစ္ေကာင္ၿဖစ္ဖို႔လည္း
ငါ့မွာ အေယာင္ေဆာင္အေတာင္ေတြမပါဘူး…။

ေဆာင္းယြန္းလ