လြတ္ေျမာက္မႈအတြက္ ေပးဆပ္သူမ်ား …

ကည္ေ၀ | ၾသဂုတ္ ၇၊ ၂၀၀၈

ေဖေဖအိမ္မွာရွိေသာ ညမ်ားတြင္ အိမ္ေရွ႕တံခါးမၾကီးဆီမွ တေဒါက္ေဒါက္ တံခါးေခါက္သံ ၾကားရသည့္အခါတိုင္း ေဖေဖ့ကို လာေခၚျပန္ျပီလားဆိုသည့္ စိတ္ျဖင့္ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားရေသာ ပူပင္ေၾကာင့္က်မႈမ်ိဳးႏွင့္ ေနထိုင္ခဲ့ရသည္မွာ မမင္းမင္းထက္ တို႔လို မိသားစုေတြအတြက္ကေတာ့ ယခုဆိုလွ်င္ ႏွစ္ ၂၀ ျပည့္ျပီျဖစ္သည္။

သူမတို႔မိသားစု၏ ဘ၀ကို စတင္ေျပာင္းလဲေစခဲ့ေသာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက သူမသည္ အသက္ ၈ ႏွစ္ အရြယ္မွ်သာ ရွိေသး သည္။ သို႔ေပမယ့္ အျဖစ္အပ်က္တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ သူမ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနခဲ့သည္။

ထိုစဥ္က ေဖေဖသည္ ညတိုင္းလိုလိုပင္ ေရဒီယိုနားေထာင္တတ္တာ သူမ မွတ္မိသည္္။ ျပီးေတာ့ တရက္တြင္ သူမ၏ ေဖေဖ သည္ နဖူးေပၚတြင္ အနီေရာင္ အစတစကို စီးထားျပီး အိမ္ျပန္လာေသာအခါ သူမကို ေပြ႕ခ်ီရင္း သူ႔လက္ေမာင္းတြင္ စည္းထားေသာ အနီေရာင္အစေလးကို ျဖဳတ္ကာ သူမ၏ လက္ေမာင္းရင္းတြင္ စည္းေပးခဲ့တာ အမွတ္ရသည္။

ေဖေဖေပးေသာ အနီေရာင္အစေလးကို သူမလက္ေမာင္းမွာ အျမဲတမ္းစည္းထားခဲ့ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္အတူ “ဒို႔အေရး” လုပ္တမ္းကစားခဲ့ၾကတာ အမွတ္ရသည္။

ျပီးေတာ့ ေသနတ္သံေတြၾကားသည့္ေန႔က ကစားေနေသာ သူမကို ေမေမက အိမ္ထဲဆြဲေခၚခဲ့ျပီး ခုတင္ေအာက္တြင္ ၀ပ္ခိုင္း ေနခဲ့တာ၊ ခုတင္ေအာက္မွာ အၾကာၾကီးေနရေသာေၾကာင့္ ေညာင္းလာသည့္အတြက္ လွဲအိပ္ရာမွ သူမ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တာ လည္း မွတ္မိခဲ့ေသးသည္။

ေနာက္ေတာ့ အေရးအခင္းျဖစ္ေနစဥ္တြင္းမွာပင္ ရက္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် သူမတို႔အိမ္မွာ စားစရာ ဆန္မရွိ ေတာ့သလို၊ အိမ္နားက အိမ္ေတြမွာလည္း စားစရာ ဆန္မရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ အေဒၚရဲ႕ ပဲစက္ထဲက ကုလားပဲ ေတြကိုယူျပီး ျပဳတ္စား ၾကရတာ၊ ေနာက္ေတာ့ ေဖေဖ့ကို လာေခၚသြားၾကျပီး ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာ မေတြ႕ရေတာ့ တာ ေတြကို မွတ္မိေနခဲ့သည္။

သူမ်ားေတြေျပာစကားအရ ေဖေဖက ဒို႔အေရးလုပ္ေသာေၾကာင့္ အဖမ္းခံရသည္ဟု သူမ ၾကားလိုက္ရသည့္ အတြက္ ေဖေဖ့ကို ေတြ႕ခ်င္သည့္စိတ္ႏွင့္ ေဖေဖ့လို အဖမ္းခံရေအာင္ ဒို႔အေရးလုပ္မည္ဟု စဥ္းစားကာ သူမသည္ ေဖေဖေပးခဲ့ေသာ အနီေရာင္အစေလးကို နဖူးေပၚမွာစည္း၊ အိမ္ေရွ႕က လမ္းမေပၚမွာ ဒို႔အေရးေအာ္ေတာ့ ၄ ႏွစ္ အရြယ္ ညီမေလးကလည္း သူလည္း ေဖေဖ့ကို ေတြ႕ခ်င္သည့္အတြက္ အဖမ္းခံမည္ဟုဆိုကာ သူမေနာက္ လိုက္ ျပီး ဒို႔အေရး ေအာ္ခဲ့တာ၊ သူမတို႔ ညီအမႏွစ္ေယာက္ ဒို႔အေရးေအာ္ေနသည္ကို ျမင္ေတြ႔သြားေသာ အေဒၚ က မ်က္လံုးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးျဖင့္ ေျပးလာျပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ခ်ိဳင္းမွ လက္တဘက္ဆီဆြဲကာ အိမ္ထဲ ဆြဲသြင္း ခဲ့ တာလည္း သူမ မေမ့ခဲ့ပါ။

"အဲဒီတုန္းက အေဒၚက က်မတို႔ကိုေျပာတယ္၊ ဒို႔အေရးေအာ္ရင္ ေသနတ္နဲ႔ပစ္သတ္ခံရလိမ့္္မယ္၊ မေအာ္ရဘူးတဲ့၊ အဲဒီလို ေျပာျပီး ေဖေဖေပးခဲ့တဲ့ အစ အနီေလးကို သိမ္းသြားတယ္" ဟု ၁၉၈၈ လူထုဆႏၵ ျပပြဲတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရးသမား တဦး၏ သမီးျဖစ္သူ မမင္းမင္းထက္ ကေျပာျပခဲ့သည္။

ထိုစဥ္က ဆႏၵျပၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို စစ္သားမ်ားက ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ စုစုေပါင္း လူ သံုးေထာင္ ထက္ မနည္း ေသဆံုးခဲ့သည္ဟု အေဒၚျဖစ္သူ ထံမွ ၾကားသိခဲ့ရေၾကာင္း မမင္းမင္းထက္က ေျပာဆိုသည္။

"ေဒၚေလးေျပာစကားအရ ဆိုရင္ အင္းလ်ားကန္ကေရဆိုတာ ေသြးေရာင္ကို လႊမ္းေနတာပဲ၊ တံတားျဖဴနားမွာ ေက်ာင္းသား ေတြကို စစ္သားေတြက သံတုတ္ေတြနဲ႔ ရို္က္တဲ့ တခြပ္ခြပ္ဆိုတဲ့ အသံေတြကို တံတားျဖဴနားက အိမ္တိုင္းလိုလို ၾကားရတယ္" ဟု သူမက သူမေဒၚေလးထံမွ ၾကားရသည္ကို ျပန္ေျပာျပခဲ့သည္။

ထိုစဥ္က သူမ၏ ေဒၚေလးမွာ အာစီထဲတြင္ ေက်ာင္းတက္ေနခဲ့သူျဖစ္ျပီး စစ္သားမ်ားက ေက်ာင္းသားမ်ားကို လိုက္လံ ဖမ္းဆီးသည့္အခါ တံတားျဖဴထိပ္မွ အိမ္တအိမ္ထဲသို႔ ၀င္ေရာက္ ပုန္းခိုေနခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိခဲ့ရ သည္။

မမင္းမင္းထက္၏ ဖခင္ ဦးရဲထက္သည္ ၈ ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုအတြင္း ျမိဳ႕နယ္တခု၏ သပိတ္ေကာ္မတီတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ ေသာေၾကာင့္ စစ္အစုိးရက ၁၉၈၈ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလကုန္ပိုင္းတြင္ ဖမ္းဆီးျပီး ၅၀၅(ခ)ျဖင့္ တရားစြဲကာ ျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ ခံခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။

၈၈ ေနာက္ပိုင္း ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္းခံရေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ ေဒသဆိုင္ရာ ျမိဳ႕နယ္မ်ားအလိုက္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ လူထုေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားသို႔၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ဦးရဲထက္သည္လည္း အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ပါတီသို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ျပီး စည္းရံုးေရးမွဴးတေယာက္ျဖစ္လာခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္ကစျပီး စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက အင္အားအမ်ားဆံုးပါတီတခုျဖစ္လာေသာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကို မၾကာခဏ ဖမ္းဆီးလိုက္၊ ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္၊ ျပန္လႊတ္ေပးျပီး မၾကာခင္ ျပန္ ဖမ္းဆီးလိုက္ႏွင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္းတို႔ကိုု ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ျပဳလုပ္လာ သည္မွာ ၁၉၈၈ခုႏွစ္မွ ယေန႔ထိတိုင္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

"ဥပေဒအရ ဆိုရင္ လူတေယာက္ကို ၂၈ ရက္ထက္ပိုျပီး ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းထားလို႔မရဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အာဏာရွင္ စစ္အစိုးရ ကေတာ့ ၁၉၈၈ ကေန ၁၉၉၀ ထိ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ ေထာင္ခ်တယ္၊ ေနာက္ ၁၉၉၂ မွာ လပိုင္း ေလာက္အခ်ဳပ္ခံရတာ ၊ ၁၉၉၅ မွာလည္း ၃ လေလာက္ အဖမ္းခံထားရတယ္၊ ေနာက္ ၁၉၉၈ ကေန ၂၀၀၆ ထိ ၂ႏွစ္နဲ႔ ၈ လ ၾကာေအာင္ အဖမ္းခံခဲ့ ရတယ္၊ ဒါဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မရွိဘဲနဲ႔ ဖမ္းထားတာ" ဟု ဦးရဲထက္က ေျပာဆိုသည္။

ဦးရဲထက္ အပါအ၀င္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အႏိုင္ရခဲ့ေသာ ကိုယ္စား လွယ္မ်ား ႏွင့္ ပါတီစည္းရံုးေရးမွႈးမ်ားကို စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက မည္သို႔ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္မွ မေပးဘဲ ၄င္းတို႔ ေနအိမ္မွ မၾကာခဏဆိုသလိုပင္ ဖမ္းဆီးသြားေလ့ရွိျပီး ရဲမြန္တပ္နယ္တြင္ လည္းေကာင္း၊ သံလ်င္ေျချမန္ တပ္ရင္းတြင္ လည္းေကာင္း ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

မမင္းမင္းထက္တို႔လို မိသားစု၀င္မ်ားအေနႏွင့္ ဖခင္အိမ္ျပန္ေရာက္လာျပီဆိုေသာ္လည္း ဘယ္ေန႔ျပန္လာေခၚဦးမလဲ ဆိုတာ ကိုပင္ အျမဲပူပန္ေနရကာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား လာေခၚပါက အဆင္သင့္ထည့္ေပးလိုက္ႏိုင္ရန္ အတြက္ ေကာ္ဖီမစ္ ထုတ္မ်ား၊ ေသာက္ေနၾကေဆးမ်ား၊ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုတ္မ်ားစသည္တို႔ႏွင့္ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ကို အိတ္တလံုး ထဲတြင္ စုထည့္ျပီး အျမဲအဆင္သင့္ေဆာင္ထားခဲ့ရေၾကာင္း ၄င္းမိသားစု၀င္မ်ား၏ ေျပာျပခ်က္မ်ားအရ သိရွိရသည္။
"သူတို႔က လူေျခတိတ္တဲ့ ည ၁၁ နာရီ ၁၂ နာရီေလာက္ဆိုရင္ အိမ္ေရွ႕မွာ တံခါးလာေခါက္ျပီ၊ သူတို႔ တံခါး ေခါက္သံက သူမ်ားေတြရဲ႕ တံခါးေခါက္သံနဲ႔ မတူေတာ့ ၾကားရင္ သူတို႔ပဲ ဆိုတာ သိတယ္၊ ဒါဆို အေမက ေဖေဖ့ အတြက္ ျပင္ဆင္ထား တဲ့ အိတ္ကေလးကို ဆြဲထုတ္လာေတာ့တာပဲ" ဟု မမင္းမင္းထက္က ဆိုသည္။

ထို႔ျပင္ စစ္အစိုးရသည္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားအား ေရွ႕ေနဆိုလွ်င္ ေရွ႕ေနလိုင္စင္သိမ္းျခင္း၊ ဆရာ၀န္ဆိုလွ်င္လည္း ေဆးကုသခြင့္ရုတ္သိမ္းျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသလို၊ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ေနသူမ်ားကိုလည္း အဆိုပါ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ႏုိင္ျခင္းမရွိေစရန္အတြက္ အကို္င္းခ်ိဳင္ျခင္း မူ၀ါဒကို သံုးခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

အကိုင္ခ်ိဳင္ျခင္းမူ၀ါဒ ဟူသည္မွာ အပင္တပင္လံုး၏ အကိုင္းအခက္မ်ားကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္ျပီးေနာက္ဆံုး အပင္ ကိုယ္ထည္ ခ်ည္းပဲ ထားခဲ့ေသာ မူ၀ါဒ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

၈၈ မတိုင္မီ ပံုႏွိပ္တိုက္လုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ ႏိုင္ငံေရးသမားတဦးအား ၁၉၉၀ ခုႏွစ္တြင္ အဆိုပါ လုပ္ငန္း လိုင္စင္ သက္တမ္းတိုးသည္ကို သက္တမ္းတိုးခြင့္မျပဳေတာ့ေသာေၾကာင့္ အဆိုပါ ပံုႏွိပ္တိုက္ပိတ္ပစ္ရျခင္း၊ စားေသာက္ဆိုင္ ဖြင့္ထားေသာ ႏုိင္ငံေရးသမားတဦး၏ ဆိုင္ကိုလည္း ဆိုင္မွာ က်န္းမာေရးႏွင့္မညီညႊတ္ဟု ဆိုကာ ဆိုင္ပိတ္ပစ္ျခင္း တို႔ကို ျပဳလုပ္ခဲ့ျပီး ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ရပ္တည္ေရးခက္ခဲေစရန္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုႏွင့္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း အဆိုပါ ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားက ေျပာဆိုၾကသည္။

"က်ေနာ္ အဖမ္းခံရျပီးကတည္းက မိန္းမက မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ရွိတာေလးေတြ ထုခြဲျပီး ကြန္ပ်ဴတာေလး ၁ လံုး ၀ယ္ျပီးစာစီစာရိုက္လုပ္ငန္းေလး လုပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္၊ စည္ပင္သာယာဥပေဒအတိုင္း လိုအပ္တာေတြ အကုန္လုပ္ တယ္။ ဒါေပမယ့္ စာေပစိစစ္ေရးနဲ႔ ပံုႏွိပ္ဥပေဒအရ ကြန္ပ်ဴတာကို လိုင္စင္လုပ္ရမယ္ဆိုလို႔ လိုင္စင္ သြားလုပ္ေတာ့ ေန႔ေရႊ႕ ညေရႊ႕နဲ႔ လိုင္စင္ ထုတ္မေပးဘူးေနာက္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာကို ျပန္ေရာင္းလိုက္ရ ေတာ့တာပဲ"ဟု ရန္ကုန္တိုင္း ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ ကို္ယ္စားလွယ္တဦးက ၄င္း၏ အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာျပသည္။

ထိုနည္းအတိုင္းပင္ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးတဆိုင္ဖြင့္ျပီး စီးပြားရွာေနေသာ မမင္းမင္း ထက္တို႔၏ မိခင္ကိုလည္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္အတြင္း ႏွစ္လံုးထီ ေရာင္းခ်သူမ်ားကို ေရာင္းခ်ခြင့္ျပဳ သည္ဟုဆိုကာ ဆိုင္ပိတ္ ပစ္လိုက္ေၾကာင္း မမင္းမင္းထက္၏ ေျပာျပခ်က္အရ သိရသည္။

ထို႔အတူပင္ ႏိုင္ငံေရးမိသားစုတစုက မိသားစုစီးပြားေရးလုပ္ငန္းတခုအေနႏွင့္ ဗီဒီယိုအေခြငွားဆိုင္ ဖြင့္ခဲ့ရာ၊ ႏိုင္ငံျခားဇာတ္ ကားမ်ား ဆိုင္တြင္ ထားရွိသည္ဟူေသာ ျပစ္မႈႏွင့္ ဆိုင္ကို ပိတ္ျပီး၊ ျပစ္ဒဏ္ခ်ခဲ့ေၾကာင္း၊ ျမန္မာ ႏို္င္ငံတ၀န္းရွိ ဗီဒီယို အေခြငွားဆိုင္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံျခားဇာတ္ကားပါ ဗီဒီယိုေခြမ်ား၊ ဗီစီဒီမ်ား၊ ဒီဗီဒီမ်ားကို နားလည္ မႈျဖင့္ ငွားရမ္းေနၾကေသာ္ လည္း ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ မိသားစု၀င္မ်ားကေတာ့ အမ်ားသူငါ ေတြလို စီးပြား ေရး ကို လုပ္ပိုင္ခြင့္မရခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

"၈၈ ေနာက္ပိုင္းကတည္းက သူတို႔က ခဏခဏလာဖမ္းေတာ့ စီးပြားေရးလည္းမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ အိမ္ကို ပိုက္ဆံမေပးႏိုင္ ေတာ့ဘူး၊ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ဘာမွကို လုပ္မေပးႏို္င္ေတာ့ဘူး၊ ျပီးေတာ့ သားေတြ သမီးေတြကိုလည္း မေစာင့္ ေရွာက္မသြန္သင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ အဲဒီအတြက္ မိသားစုထဲမွာ ထိခိုက္နစ္နာမႈေတြ ရွိခဲ့ တယ္၊ ဥပမာ တခုေျပာရမယ္ဆိုရင္ သမီးၾကီး အိမ္ေထာင္က်သင့္တဲ့ အခ်ိန္ထက္ ေစာျပီးအိမ္ေထာင္က်သြား တယ္၊ သားေတြ ဆယ္တန္းမေအာင္ဘူး၊ အဲဒီလို မိသားစု ဘ၀ ကိုေပးခဲ့ရတယ္" ဟု စစ္ကိုင္းတိုင္းမွ ကိုယ္စား လွယ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရေသာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အဖြဲ႕၀င္တဦးက ေျပာျပခဲ့သည္။

စစ္အစိုးရသည္ ႏိုင္ငံေရးသမားမိသားစု၀င္မ်ား၏ စား၀တ္ေနေရးအခက္အခဲရွိေစရန္ ၄င္းတို႔၏စီးပြားေရး လုပ္ငန္း မ်ားကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီီးျခင္း၊ မိသားစု၀င္မ်ားကို ဖိႏွိပ္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ လ်က္ရွိေသာ ေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားမွာ အေျခအေနအရ ႏိုင္ငံေရးေလာကကို ေက်ာခိုင္းသြားရျခင္း မ်ားရွိလာသည္ ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။

"၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွာ ျပန္လြတ္လာေတာ့ အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခအေန ေတာ္ေတာ့ကို ဆိုးေနတာေတြ႕ရတယ္၊ အေမ့ အိမ္ကို ေပါင္ထားရတဲ့အျပင္ သားၾကီးကိုလည္း ေက်ာင္းဆက္မထားႏိုင္လို႔ အေ၀းသင္ေျပာင္းခိုင္းျပီး မိသားစု စား ၀တ္ေနေရး အတြက္ အလုပ္၀င္ခိုင္းထားရတယ္၊ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မိသားစုက က်ေနာ့္ကို ပါတီထဲကေန ထြက္ေပးပါလို႔ မေတာင္းဆိုပါဘူး" ဟု မႏၲေလးတိုင္းမွ ႏိုင္ငံေရးသမားတဦး က ၄င္းတို႔မိသားစု အေျခအေန ကို ေျပာျပသည္။

မမင္းမင္းထက္တို႔ သည္လည္း ဖခင္ ဦးရဲထက္ မၾကာခဏဖမ္းဆီးခံေနရေသာေၾကာင့္ အိမ္၏ စီးပြားေရးကို မိခင္ ျဖစ္သူက ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ဦးေဆာင္ခဲ့ရျပီး ဆင္းရဲၾကပ္တည္းစြာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းတက္ စဥ္ ကာလမ်ားတြင္ မမင္းမင္းထက္တို႔ညီအစ္မ၂ ေယာက္ကို အိမ္မွ ေက်ာင္းမုန္႔ဖိုးမေပးႏိုင္ခဲ့သလို တခါတရံ ဘတ္စ္ ကားခပင္ မရွိေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းပ်က္ခဲ့ရသည့္ေန႔မ်ားရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ မမင္းမင္းထက္မွာ အစ္မၾကီးျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ အထက္တန္းေအာင္ျပီးကတည္း က အေ၀းသင္တက္ကာ ကေလးေတြကို ဂိုက္သေဘာမ်ိဳး အိမ္လိုက္ျပီး စာသင္ေပးသည့္အလုပ္ကို လုပ္၍ မိသားစုစား၀တ္ ေနေရးကို ျဖည့္ဆည္းခဲ့ရေၾကာင္းေျပာျပသည္။

ႏိုင္ငံေရးသမားမိသားစု၀င္မ်ားအေနႏွင့္ ယေန႔ထိေအာင္ပင္ ဖိႏွိပ္ခံေနရဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ႏို္င္ငံေရးသမားတဦး၏ သားျဖစ္သူ ကိုေအာင္ႏုိင္ကလည္း ေျပာဆုိသည္။

"က်ေနာ္တို႔ေတြကို စစ္အစိုးရက သူမ်ားေတြနဲ႔ တန္းတူအခြင့္အေရးဘယ္ေတာ့မွ မေပးခဲ့ဘူး၊ သူမ်ားေတြ လုပ္လို႔ ရတဲ့ အလုပ္ေတြကို က်ေနာ္တို႔လုပ္လို႔မရဘူး၊ ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း သူ႔အေဖဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားတေယာက္ ဆိုတဲ့ အျမင္ကို အတို္င္းအတာတခုထိ လႊမ္းမိုးေအာင္ လုပ္ထားတယ္" ဟု သူက ဆိုသည္။

သူသည္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ သိပံၸဘြဲ႕ကို ရရွိခဲ့ျပီး မဟာသိပၸံဘြဲ႕ကို ဆက္တက္ခဲ့ေသာ္လည္း သူျဖစ္ခ်င္ ေသာ တကၠသိုလ္ ဆရာတေယာက္ျဖစ္ မလာခဲ့ဟုသိရသည္။

မဟာတန္းတက္ေနသူမ်ားႏွင့္ မဟာဘြဲ႕ရမ်ား မည္သူမဆို ေလွ်ာက္ထားပါက ၉၉ ရာႏႈန္း ေသခ်ာေလ့ရွိေသာ တကၠသိုလ္ ဆရာ၊ ဆရာမ အလုပ္မွာ သူကေတာ့ ရွားရွားပါးပါး ၁ ရာႏႈန္းထဲတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပ သည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားတဦး၏ သမီးမွာ သူမအေနႏွင့္ ဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္ အတူတူ ေနရသည္ မွာ ရက္ ၃၀ ပင္ မျပည့္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။

ဖခင္ျဖစ္သူမွာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ထိ တၾကိမ္၊ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မွ ျပန္အဖမ္းခံလိုက္ရသည္မွာ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ အင္းစိန္ ေထာင္မွ ျပန္လြတ္လာခဲ့ျပီး အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္ျပီးမၾကာခင္မွာပင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္ဟု သိရွိရသည္။

“အေဖက အိ္မ္မွာထက္ ေထာင္မွာက မ်ားေတာ့ အေဖ့မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာေတာင္ မမွတ္မိဘူး၊ ေသသြားတဲ့ေန႔မွ အ၀ ၾကည့္လိုက္ရတယ္”ဟု သူမက ေျပာျပခဲ့သည္။ ။ [Top]
(အမည္ရင္းမ်ားကို လုံၿခံဳေရးအရ လႊဲ၍ေဖာ္ျပထားပါသည္)

ဧရာ၀တီမွတင္ျပသည္။