ကဗ်ာ

အဘိုးအဘြားတို႔
ေျပာေျပာေနတဲ့
အတိတ္ဆီက …..
ေငြထီးေဆာင္း တိုင္းျပည္ႀကီး
ေရႊထီးေဆာင္း တိုင္းျပည္ႀကီး
ပတၱျမားထီးေဆာင္း တိုင္းျပည္ႀကီး။

အနီးေရာ
အေ၀းေရာမႈံေနတဲ့
လက္သစ္ ဖက္ဆစ္ဂိုဏ္း
ခိုးသားငါးရာနဲ႔…..
ေနာက္လိုက္မ်ားေၾကာင့္
တေျမလုံးပုပ္ခဲ့ရၿပီ။

ေဟာဒီေျမႀကီးရဲ႕
၀မ္းဗိုက္တထြာအတြက္
ဘုိးစင္ေဘာင္ဆက္ကထဲက
တလက္မစာမကျဖည့္တင္းလာတဲ့
ဧရာ၀တီရဲ႕ ဘ၀လည္းပ်က္…..
လူသားအရင္းအျမစ္ေတြလည္း
ျပဳန္းတီးခဲ့ရၿပီ။

ခ႐ုဆံကၽြတ္
ဧရာ၀တီေရ
သူတို႔ကေတာ့
ပြဲေတာ္ႀကီးေတြ
က်င္းပေနသလိုမ်ဳိး
ငါးပြက္ရာ ငါးစာခ်
ျမႇားသူ ျမႇားေနၾကနဲ႔
ဆိတ္ပါးစပ္ထဲ…..
ႏွမ္းပက္ေနသလိုပ။

ခၽြတ္ၿခဳံက်…..
အမိုးအကာမဲ့ထဲမွာ
ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်
လက္က်န္…..
လူမမာမ်က္ႏွာေတြလို
မ်က္ႏွာမ်ားကေတာ့
ေစ်းကြက္ႀကီးတခုလိုျဖစ္ေနေလရဲ႕။

ေျမေခြးမ်က္လုံးေတြလို
လင္းတမ်က္လုံးေတြလို
က်ီးကန္မ်က္လုံးေတြလို
မ်က္လုံးမ်ားေပါ့
မိုးေကာင္းတုံး…..
ရြာသူ ရြာေနၾက။

ဒီလိုနဲ႔…..
ရင္ထုမနာျဖစ္ရတဲ့
ဧရာ၀တီရဲ႕ကံၾကမၼာဟာ
မိုးႀကီးစုန္းစုန္း ခ်ဳပ္ၿပီးရင္းခ်ဳပ္ခဲ့ရ
လြတ္သြားတဲ့ငါးလည္း ႀကီးခဲ့ၾက။

ဧရာ၀တီေရ …..
သူတို႔ကေတာ့
ေနာင္တမရႏုိင္တဲ့
အမွားေတြကို
ေရႊထီးေဆာင္းသူ ေဆာင္း
ကတီၱပါဖိနပ္စီးသူ စီးေနၾကနဲ႔
႐ုိးတြင္းခ်ဥ္ဆီထိေအာင္
ကိုယ့္အမ်ဳိးကို ခ်စ္တတ္ခဲ့ပုံမ်ား
စုပ္တသပ္သပ္နဲ႔။

အၿမီးေျမႇာက္လိုက္
ခြာယက္လိုက္
ခ်ဳိေသြးလိုက္နဲ႔
အညာအေၾကတေၾကာက
ပန္းေမႊးေတာေတြလည္း
ေၾကမြပ်က္စီးခဲ့ရၿပီ။

ဗြက္ထေနတဲ့
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔
ဘ၀ေတြအကာမဲ့ေနခ်ိန္
လက္ပံပင္
ဇရက္က်သလို
ပြဲလန္႔တုံး…..
ကုလားထိုင္သိုး ခင္းသူ
ခင္းေနၾကေလရဲ႕။

ဒီလိုနဲ႔
အသြင္အျပင္ေတြ
တမ်ဳိးေျပာင္းသလိုလိုနဲ႔
အျပင္အဆင္ေတြက…..
ဇာတ္ထုတ္ေဟာင္းႀကီးကို
ထုံးသုတ္ေနတာထက္ ဘာမွမပိုေတာ့။ ။