နာဂစ္အလြန္…တံခါးဖြင့္လိုက္

နံနက္ခင္းဟာ ပုပ္ေစာ္နံလို႔
နံနက္ခင္းဟာ သစ္ကိုင္းက်ိဳးလို႔
ဗိုက္ၾကီးသည္ေတြ ေပါေလာေမ်ာလို႔
ေယာက်္ားသားေတြ သေဘာၤျမဳပ္လို႔
ကေလးငယ္ေတြ အမိုးလန္လို႔
ဓာတ္ၾကိဳးေတြေတာင္ ဓာတ္မလိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး

လူတိုင္းဟာ တစ္သံတည္းထြက္ေနျပီ
နံနက္ခင္းဟာ အကူအညီလိုေနျပီ
နံနက္ခင္းဟာ ပုပ္ေစာ္နံေနျပီ
ခိုေလးေတြကို အစာပက္ေကြ်းလိုက္ပါဦး
ပုပ္ေစာ္နံတဲ့ နံနက္ခင္းဟာ ကမာၻပ်က္ေနျပီ
ပုပ္ေစာ္နံတဲ့ နံနက္ခင္းဟာ ကမာၻပတ္ေနျပီ
နာဂစ္ဟာ ငါတို႔ရင္ထဲ ၀င္ေမႊေနျပီ

ရွင္သူေတြက အေလာင္းမဆယ္ႏိုင္ဘူး
ရွင္သူေတြက လူေပ်ာက္ မရွာႏိုင္ဘူး
မေသေသးသူကေလးငယ္ဟာ အေလာင္းကို ဖက္ျပီးေမ်ာလို႔
(ေမခလာနဲ႔ေတြ႔ပါေစသား)

ဒုကၡသည္ေတြ ပါးစပ္ဟလို႔
ဒုကၡသည္ေတြ အသက္ရႈၾကပ္လို႔
ဒုကၡသည္ေတြ စုပံုထပ္လို႔
နာဂစ္ဟာ သူတို႔ရင္ထဲက မထြက္ေသးဘူး
ကူညီမယ့္သူေတြ တံခါး၀မွာ တန္းစီေနျပီ
တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ပါ

ခုဆို
ငါထိုင္ေနတဲ့ ကုလားထိုင္ဟာ တုန္ခါေနျပီ
ငါထိုင္ေနတဲ့ စားပြဲဟာ တုန္ခါေနျပီ
ငါစားေနတဲ့ အီၾကာေကြးဟာ တုန္ခါေနျပီ
ငါေသာက္ေနတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဟာ တုန္ခါေနျပီ
ငါ၀တ္ထားတဲ့ အကၤ်ီဟာ တုန္ခါေနျပီ
ေသာကဟာ ေဒါသကို ပြဲသိမ္းလိုက္ျပီ

ငါစားရမယ့္ ထမင္းတစ္နပ္
ငါေသာက္ရမယ့္ ေရတစ္ခြက္
ငါ၀တ္ရမယ့္ အကၤ်ီတစ္ထည္
ငါအိပ္စက္ရမယ့္ တစ္ညခင္း
ငါတို႔ဟာ ဘာလို႔ မေပးႏိုင္ရမွာလဲ
ေဒါသကို ေသာက က ပြဲသိမ္းလိုက္ျပီ

ငါ့ရင္ထဲက အလံဟာ အျမင့္ဆံုးလႊင့္လို႔
ရဲရဲနီတဲ့ အျဖဴေရာင္ဟာ အနက္ေရာင္ေတာက္လို႔
ငါတို႔စားတဲ့ ထမင္းတစ္နပ္
ငါတို႔ေသာက္တဲ့ ေရတစ္ခြက္
ငါတို႔၀တ္တဲ့ အကၤ်ီတစ္ထည္
ငါတို႔အိပ္မယ့္ တစ္ညခင္း
ငါတို႔ဘာလို႔ မေပးႏိုင္ရမွာလဲ
ငါတို႔ပါးျပင္ေပၚစီးက်လာတဲ့ ေမတၱာတရားကို
ဘာလို႔ သုတ္ပစ္ရမွာလဲ။

(ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ ဒုကၡသည္မ်ားရွိရာသို႔ မိမိတို႔ရဲ့ ကရုဏာနဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားကို အေရာက္ပို႔ေပးၾကပါ။)

Ko Yway