ေဒၚစုအတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ... ေရႊ၀ါေရာင္ လႈိင္းတပိုးမ်ား

ေနသန္ေမာင္
ေသာၾကာေန႔၊ ဇြန္လ 20 2008 05:33 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

မႏွစ္က ေဆာင္းဦးရာသီမွာ မဇၩိမအတြက္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့ခ်ိန္က အဲဒီ ေဆာင္းပါးက က်ေနာ့္ဘ၀အတြက္ မွတ္မွတ္ရရနဲ႔ တန္ဖိုးအရွိဆံုး ျဖစ္ခဲ့မယ္လို႔ မေတြးမိခဲ့ပါဘူး။ သတင္းစာေလာကကေန အနားယူလိုက္ၿပီး ေျမာက္ကာရိုလိုင္းနား ျပည္နယ္မွာ ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႔ ေနထိုင္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို လြန္ခဲ့တဲ့ (၇) ႏွစ္ေက်ာ္က ကေမာဒီးယားမွာ စာနယ္ဇင္းသင္တန္း အတူတူ တက္ခဲ့ဖူးတဲ့ မိတ္ေဆြ မဇိၩမ အယ္ဒီတာ ကိုစိန္၀င္းက ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေရးေပးဖို႔ ဖိအားေပးခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သတင္းဌာနေတြအတြက္ စာမေရးျဖစ္တာ (၃)ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာေနတဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ ကိုစိန္၀င္းက ထူးထူးျခားျခား အခြင့္အခါေကာင္း တစ္ခုကို ဖန္တီးေပးခဲ့တာလို႔ ဆိုရင္ မမွားႏိုင္ပါဘူး။

အဲဒီအခ်ိန္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေပၚက လမ္းမေတြေပၚမွာ ရဟန္းသံဃာေတြ ရာနဲ႔ခ်ီ ႂကြခ်ီၿပီး ေမတာသုတ္ကို မုန္သုန္ရဲ့ မိုးေလၾကား ေနရာအႏွံ႔ ရြတ္ဖတ္ေနၾကခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိုးေရေတြ ရႊဲရႊဲစိုေနတဲ့ သကၤန္းေတြကို ရံုၿပီး ျပည္သူ႔ဆႏၵ ျပည့္၀ေစဖို႔၊ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ေမတာတရားေတာ္ေတြ ပ်ံ႔ႏွံ႔ေစဖို႔အတြက္ ပင္ပန္းဆင္းရဲ ခံေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြရဲ့ ဦးေဆာင္ လႈပ္ရွားမႈဟာ က်ေနာ့္ဘ၀အတြက္ေရာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ သမိုင္းအတြက္ပါ အထူးျခားဆံုး၊ ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္း ထရေလာက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။

ေန႔စဥ္ ေမတာသုတ္ရြတ္ သရဇယ္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈႀကီးကို ရင္ခုန္ ေစာင့္ၾကည့္ေနရင္းက ေနအိမ္မွာ ႏွစ္ေပါင္းအတန္ၾကာ ထိန္းသိမ္းခံေနရတဲ့ ဒီမိုကေရစီ သူရဲေကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြ သူမရဲ့ အိမ္ေရွ႔ ဥပဇာမွာ မလြတ္လပ္တဲ့ ဘ၀ရဲ့ လိႈင္းတပိုးေအာက္ ေမတာတရားနဲ႔အတူ စတင္ ဆံုေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ဟာ စက္တင္ဘာ (၂၃)ရက္ေန႔ပါ။ က်ေနာ္ဟာ က်ေနာ့္ ေဆာင္းပါးကို ေရးခ်ဖို႔ လံုေလာက္တဲ့ ခြန္အားေတြ ရရွိသြားၿပီလို႔ ယံုၾကည္ခဲ့ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီေရး အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္ရွားမႈရဲ့ (၁၉)ႏွစ္တာ ရုန္းကန္မႈ ကာလအတြင္း အျမင့္ဆံုး ဒီဂရီကို ေရာက္ခဲ့တဲ့၊ ေမတာတရားလႊမ္းတဲ့ ဒီလႈပ္ရွားမႈႀကီးဟာ ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးရဲ့ ျပင္းျပတဲ့ ကနဦး လိႈင္းခ်က္ေတြလို႔ မွတ္ယူစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေရွ႔ဥေရာပႏိုင္ငံ (ယခင္ ဆိုဗီယက္ ယူနီယံ လက္ေအာက္ႏိုင္ငံမ်ား) ေတြရဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး လႈပ္ရွားမႈေတြရဲ့ ပံုရိပ္ေတြက က်ေနာ့္ ေခါင္းထဲမွာ ေနရာ၀င္ယူလာခဲ့ပါတယ္။

သီတင္းႏွစ္ပတ္ခန္႔ မတိုင္ခင္က ပခုကၠဴၿမိဳ႔မွာ သံဃာေတာ္ေတြကို စစ္အာဏာပိုင္ေတြက အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ သံဃာေတာ္ေတြ ဦးေဆာင္ၿပီး အုပ္စိုးသူ လူတန္းစားရဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို ရပ္တန္႔ေစဖို႔ စတင္ခဲ့တဲ့ ဒီလႈပ္ရွားမႈမွာ ျပည္သူေတြ ပူးေပါင္းပါ၀င္ဖို႔၊ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈေတြ စတင္ဖို႔၊ ေခတ္သစ္ ေမာ္ကြန္းထိုးဖို႔ စတဲ့ စတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ စက္တင္ဘာ လႈပ္ရွားမႈဟာ အုတ္တံတိုင္းကို ေမတာတရားနဲ႔ ၀င္ေဆာင့္ၾကတဲ့ ပြဲပါပဲ။

ေဂ်ာ္ဂ်ီယာႏိုင္ငံရဲ့ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ႏွင္းဆီနီ ေတာ္လွန္ေရး၊ ယူကရိန္းႏိုင္ငံရဲ့ ၂၀၀၄ခုႏွစ္ လိေမာ္ေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး၊ ကာဇက္စတန္ႏိုင္ငံရဲ့ ၂၀၀၅ခုႏွစ္ က်ဴးလစ္ ေတာ္လွန္ေရးေတြဟာ နာမည္ေက်ာ္ ခ်က္သမတ ႏိုင္ငံရဲ့ ၁၉၈၉ “ကတီၱပါ ေတာ္လွန္ေရး” ရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ကြန္ျမဴနစ္ အာဏာရွင္ ႏိုင္ငံေတြကေန ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ေတြအျဖစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ကူးေျပာင္းခဲ့တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ က်ေနာ့္ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ စြဲထင္ေနပါတယ္။ ပန္းပြင့္ေတြ၊ အေရာင္ေတြရဲ့ သေကၤတေတြနဲ႔ လူထုလႈပ္ရွားမႈကုိ ကင္ပြန္းတပ္ဖို႔ ျမန္မာျပည္မွာ လိုေနၿပီ ဆိုတဲ့အသိ ေခါင္းထဲ ေရာက္လာတာနဲ႔အတူ က်ေနာ္ဟာ က်ေနာ္ရဲ့ ေဆာင္းပါးကို စတင္ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီ ေဆာင္းပါးမွာ က်ေနာ္ အခုလို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။

အေရာင္နဲ႔ ပန္းပြင့္သေကၤတ ေတာ္လွန္ေရးေတြဟာ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ ကြန္ျမဴနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈေတြကို စနစ္တက် ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း နည္းလမ္းေတြ သံုးၿပီး အာခံ ေတာ္လွန္မႈေတြကေန စတင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ခ်က္သမတႏိုင္ငံရဲ့ ေအာင္ျမင္ေသာ ကတၱီပါ ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ပြါးၿပီး ကြန္ျမဴနစ္အစိုးရ ျပဳတ္က်သြားမႈဟာ ကြန္ျမဴနစ္ အာဏာရွင္လ က္ေအာက္က မလြတ္ေျမာက္ေသးတဲ့ ယခင္ ဆိုဗီယက္ ႏိုင္ငံထဲက ခြဲထြက္ခဲ့ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေတြအတြက္ အင္အားျပယုဂ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာႏိုင္ငံက “ႏွင္းဆီနီ ေတာ္လွန္ေရး” ေၾကာင့္ လာဘ္စားျပီး တိုင္းျပည္ စီးပြါးေရး ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ သမတ အီဒြတ္ ရွီဗာနက္ဇီဟာ ရုရွအစိုးရရဲ့ ၾကား၀င္ေစ့စပ္မႈေၾကာင့္ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးခဲ့ရၿပီး ရာထူးကေန ဆင္းေပးခဲ့ရပါတယ္။ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ကို ေထာက္ခံအားေပးတဲ့ ပရိသတ္ႀကီးဟာ လက္ေတြထဲမွာ ႏွင္းဆီပန္းေတြကို ကိုင္ေဆာင္ၿပီး တည္ဆဲ သမတရဲ့ အာဏာကို အသိအမွတ္ မျပဳဘူးဆိုၿပီး စတင္ခဲ့တဲ့ ႏွင္းဆီနီ ေတာ္လွန္ေရးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာပဲ ေအာင္ပြဲခံခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တႏွစ္ အၾကာမွာေတာ့ ယူကရိန္းႏိုင္ငံမွာ ျခစားေနတဲ့ ရုရွလိုလားသူ သမတကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အတိုက္အခံ အင္အားစုေတြရဲ့ လိေမၼာ္ေရာင္ ဖဲႀကိဳးေတြ တပ္ဆင္ၿပီး လိေမၼာ္ေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ မဲအေရအတြက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အက်ပ္အတည္း ျဖစ္ခဲ့ရာက အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ ဗစ္တာ ယူရွင္ကို အျပတ္အသတ္ ေအာင္ပြဲရခဲ့ပါတယ္။

၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ကာဂ်စ္စတန္ႏိုင္ငံ သမတ အက္စကာ အကာရက္ဗ္ကို ျဖဳတ္ခ်တဲ့ က်ဴးလစ္ပန္း ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ပြါးခဲ့ပါတယ္။ အျခားေသာ အေရာင္ (သို႔) ပန္းပြင့္ ေတာ္လွန္ေရးေတြ နည္းတူ က်ဴးလစ္ပန္း ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ အာဏာရွင္သမတနဲ႔ သူ႔မိသားစုဟာ တိုင္းျပည္ကေန ရုရွကို ထြက္ေျပးသြားခဲ့ၿပီး သမတအျဖစ္က ျပဳတ္က်သြားခဲ့ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးရဲ့ ခရီးအစေတြမွာေတာ့ ကာဂ်စ္စတန္ရဲ့ လႈပ္ရွားမႈကို မီဒီယာ သမားေတြက ပန္းေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး၊ လီမြန္ (သံပုရိုသီး) ေတာ္လွန္ေရး၊ ပိုးသား ေတာ္လွန္ေရး၊ ေႏြဦးပန္းပြင့္ ေတာ္လွန္ေရး အစရွိသျဖင့္ အမည္နာမ တပ္ခဲ့ၾကေပမယ့္လည္း ရာထူးက ျဖဳတ္ခ်ခံခဲ့ရသူ သမတကိုယ္တိုင္က သူ႔ကို ဖယ္ရွားမယ့္ အေရးအခင္းကို က်ဴးလစ္ပန္း ေတာ္လွန္ေရးလို႔ ေခၚေ၀ၚသမုတ္ခဲ့ၿပီး အေရာင္ေတာ္လွန္ေရး မဆင္ႏႊဲဖို႔ သတိေပးခဲ့ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီကို အာသာျပင္းျပင္း ငတ္မြတ္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ ေတာ္လွန္ေရးကို ေရႊ၀ါေရာင္လို႔ တင္စားရတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းကေတာ့ ရဟန္းရွင္လူ၊ ေက်ာင္းသား ျပည္သူေတြ အားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ဘာသာ သာသနာ၊ ႏုပ်ဳိရဲ၀ံ့တဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္ ခြပ္ေဒါင္း၊ ဆန္ေရစပါးေပါမ်ား ႂကြယ္၀ၿပီး အက်ပ္အတည္းက လြတ္ေျမာက္ေစမယ့္ ႏိုင္ငံအႏွံ႔က ေရႊ၀ါေရာင္ စပါးခင္းေတြ ပိုင္ဆိုင္ၾကမယ့္ သတိရွိတဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြအျဖစ္ ေရာက္ရွိေစဖို႔ တင္စား ေခၚေ၀ၚရျခင္းပါပဲ။

ဒီေဆာင္းပါးကို မဇိၩမ သတင္းဌာနမွာ စက္တင္ဘာ ၂၃ ရက္စြဲနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ ဘာသာနဲ႔ေတာ့ (Yellow Revolution) ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဧရာ၀တီ သတင္းဌာနနဲ႔ မဇိၩမမွာပဲ ဆက္တိုက္ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ရက္ အၾကာမွာ လန္ဒန္က တိုင္းမ္သတင္းစာက ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးကို အဂၤလိပ္လို (Saffron)လို႔ စၿပီး ေခၚေ၀ၚခဲ့ပါတယ္။ စက္တင္ဘာ (၂၅)ရက္ေန႔ ဗီအိုေအ ျမန္မာပိုင္းနဲ႔ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုဆိုင္ရာ သံရံုး ယာယီတာ၀န္ခံ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသူ မစက္ ကလပ္က ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးကို (Yellow Revolution) အျဖစ္ သံုးႏႈံးပါတယ္။

အဲဒီ သတင္းပတ္ဟာ ျမန္မာျပည္က သံဃာေတာ္ေတြရဲ့ လႈပ္ရွားမႈကို လူထုနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြ တက္တက္ႂကြႂကြ ပူးေပါင္းပါ၀င္လာၿပီး လမ္းမေတြေပၚမွာ ဆႏၵျပသူေတြဟာ ေန႔စဥ္ ေသာင္းဂဏန္းကေန သိန္းဂဏန္းထိ တိုးျမင့္လာခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းမီဒီယာေတြ ျဖစ္တဲ့ ေဘာ္စတြန္ ဂလုပ္၊ ယူႏိုက္တက္ ပရပ္စ္ အင္တာေနရွင္နယ္၊ ၀ါရွင္တန္ပို႔စ္ စတဲ့ သတင္းစာေတြအျပင္ ျမန္မာ့အေရး ကြၽမ္းက်င္သူ လယ္ရီေဂ်ဂင္နဲ႔ အီေကာ္ေနာ္မစ္ မဂၢဇင္းေတြက အဂၤလိပ္ (Saffron) ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးလို႔ စတင္ သံုးစြဲခဲ့ၾကပါတယ္။

ျမန္မာေရဒီယို အသံလႊင့္ ဌာနေတြကေတာ့ ေရႊ၀ါေရာင္ကို မသံုးၾကေသးပါဘူး။ မဇိၩမမွာ “ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး စၿပီ” လို႔ စက္တင္ဘာ (၂၄) မွာ ပထမဦးဆံုး ေဖာ္ျပၿပီးေနာက္ ေအာက္တိုဘာ(၁) ရက္ေန႔မွာ ေခတ္ၿပိဳင္၊ (၂) ရက္ေန႔မွာ ဆရာ ေမာင္စြမ္းရည္က မုိးမခမွာနဲ႔ ေအာက္တ္ိုဘာ (၄) ရက္ေန႔မွာ ဘီဘီစီ ျမန္မာပိုင္းက “ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး” လို႔ ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က စလို႔ စက္တင္ဘာ လႈပ္ရွားမႈဟာ ေရႊ၀ါေရာင္ အေရးေတာ္ပံုအျဖစ္ ျမန္မာျပည္သူေတြက လက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို (Yellow) နဲ႔ (Saffron) အမည္ကြဲေပမယ့္ အဓိပၸယ္အားျဖင့္ေတာ့ အ၀ါေရာင္နဲ႔ အ၀ါေရာင္ ရင့္ရင့္ေတြပဲျဖစ္လို႔ ျမန္မာလို ေရႊ၀ါေရာင္က အင္မတန္ သင့္ေတာ္တဲ့ စကားလံုး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ထိုင္းက မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ဒီအသံုးအႏႈံးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ... တရုတ္အစုိးရက ျမန္မာေတြ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးလို႔ ကင္ပြန္းတပ္တဲ့အေပၚ အေတာ့္ကို စိုးရိမ္မကင္း ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မဟာ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္းေရး ဒါဏ္ရဲ့ အနာတရေတြ၊ အိပ္မက္ဆိုးေတြ ကင္းကင္း မေပ်ာက္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ရဲ့ ေနာက္ေဖးေပါက္က ဒီမိုကေရစီေရး ေတာ္လွန္မႈအေပၚ တရုတ္တို႔ စိုးရိမ္မႈက အံ့ၾသစရာ မရွိပါဘူး။ အေရာင္နဲ႔ ပန္းပြင့္ သေကၤတတို႔ရဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေတြဟာ သူနဲ႔နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္ေနတဲ့ အာရွ အလယ္ပိုင္း ႏိုင္ငံေတြမွာ ေပၚေပါက္ခဲ့ၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ အစိုးရေတြ ဖယ္ရွားခံရတဲ့ သာဓကေတြေၾကာင့္ တရုတ္တို႔ စိုးရိမ္တာက သဘာ၀ က်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္ အစိုးရဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ သေဘာသဘာ၀ အေပၚ ရွင္းရွင္း မျမင္ႏိုင္ေသးတာက အေတာ္ဆိုးရြားတဲ့ ကိစၥတရပ္ပါပဲ။

ဒီအခ်ိန္ဟာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးရဲ့ မေအာင္ျမင္ေသးတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြအတြက္ ခရီးဆက္ေနရေသးတဲ့ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ပန္းတိုင္ကို မလွမ္းႏိုင္ဘဲ အစမွာတင္ အာဏာရွင္ရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈေၾကာင့္ လႈပ္ရွားမႈေတြ ရပ္တန္႔သြားတာမို႔ “ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး” လို႔ ရဲရဲ မေခၚခ်င္ၾကသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ေအာင္ပြဲရမွ ေခၚၾကတဲ့အမ်ဳိး ဆိုေတာ့ မသံုးခ်င္ၾကတာလည္း ပါပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္ သေဘာေပါက္သင့္တဲ့ အခ်က္က ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီေရး၊ တရားမွ်တေရး၊ တန္းတူ ညီမွ်ေရးေတြနဲ႔ ေခတ္သစ္တည္ဖို႔အတြက္ လူတိုင္းဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့၊ အၾကမ္းမဖက္တဲ့၊ ကိုယ္နဲ႔ သေဘာထားမတူတဲ့ သူေတြအေပၚ ရန္သူလို႔ မျမင္ဘဲ ေမတာတရားနဲ႔ ေအာင္ႏိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့ လမ္းေၾကာင္းႀကီးကို ေအာင္ျမင္စြာ အုတ္ျမစ္ခ်ႏိုင္ခဲ့ၿပီ ဆိုတာပါပဲ။

ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ မန္ဒဲလားလမ္းစဥ္၊ ဂႏၵီႀကီး လမ္းစဥ္ေတြလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ဒီမိုကေရစီဆိုင္ရာ အေျပာင္းအလဲမ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ နည္းနဲ႔ ျဖစ္ထြန္းေရးဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚကို ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားသူေတြ ၾကားထဲမွာသာမက ျမန္မာႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသား အားလံုးရဲ့ ႏွလံုးသားတဲ့၊ အသိတရားထဲကို မွတ္ေက်ာက္တင္ခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္မို႔ “ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး” လို႔ ေခၚေ၀ၚရတာ က်ေနာ္တို႔ေတြ အားလုံးအတြက္ မဟာ ေအာင္ျမင္မႈႀကီး တစ္ရပ္ပါပဲ။

က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ ဒီမိုကေရစီေရး ရုန္းကန္မႈ ခရီးရွည္ႀကီးအတြက္ အႏွစ္(၂၀) ၾကာ ျဖတ္သန္း ခဲ့ၾကၿပီးပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ ခရီးေပါက္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ အဲဒီ အႏွစ္(၂၀)အတြင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ ျဖတ္သန္းမႈ ပံုသ႑ာန္ေတြ အဖံုဖံုနဲ႔ အေတြ႔အႀကံဳေတြ မ်ားစြာကို သင္ယူရင္း ပန္းတိုင္ဆီကို လွမ္းေလွ်ာက္ေနၾကဆဲပါ။ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ကို က်ေနာ္တို႔ မ်က္ရည္ေတြ၊ ေခြၽးေတြနဲ႔ အရင္းခံၿပီး ေမတာတရားနဲ႔ အသိပညာနဲ႔ တည္ေဆာက္မယ္ ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈဟာ တစ္ေန႔တစ္ျခား ခိုင္မာလာခဲ့ပါတယ္။

ဒါဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြ ျပည္သားေတြအားလံုး က်ေနာ္တို႔ ေလးစားခ်စ္ခင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္အတြက္ ျပန္ေပးႏိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ပါပဲ။ ေဒၚစုအတြက္ က်ေနာ္တို႔ အားလံုး ထြန္းညွိေပးႏိုင္ၾကတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ေမြးေန႔ ဖေယာင္းတိုင္ဟာ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးရဲ့ သစၥာတရားပါပဲ။ သူမဟာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးရဲ့ ျပယုဂ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ ေရႊ၀ါေရာင္ မီးေတာက္ေတြ ျဖစ္ရပါမယ္။ ဒါမွာ အနာဂတ္ဟာ ထိန္ထိန္ညီးေနမွာ မဟုတ္ပါလား။
ေနသန္ေမာင္

Mazzimaမွတင္ျပသည္။