မည္သည့္ႏိုင္ငံတကာအကူအညီမွ ျပည္သူတို႔ထံသို႔မေရာက္

မိုးမခ
ဇြန္ ၅၊ ၂၀၀၈

ဇာဂနာကို စစ္အစိုးရက ေမးျမန္းစရာရွိလို႔ဆိုျပီး မေန႔ညက ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ အဲဒီမတိုင္ခင္က ကိုဇာဂနာက ျပည္ပ သတင္းဌာနေတြကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုရာမွာ စစ္အစိုးရကတဆင့္သြားတဲ့ ႏိုင္ငံတကာရဲ႔ တရား၀င္အကူအညီေတြ ျပည္သူေတြထံကို မေရာက္ဘူးလို႔ ေျပာသြားပါတယ္။ အဲဒီကိစၥအတြက္ သူ ေတာ္ေတာ္ခံစားရပုံ ရွိပါတယ္။

အဲသည္မတိုင္ခင္မွာ ကိုဇာဂနာတို႔ ေစတနာရွင္အစုအဖြဲ႔ေတြအေနနဲ႔ ကယ္ဆယ္ေရး၊ ကူညီေရး၊ ေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ က်န္းမာေရးေတြအျပင္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးေတြအထိပါ စဥ္းစားျပီး ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့အေၾကာင္းကို ျပည္ပစာနယ္ဇင္းမ်ားကတဆင့္ ပရိသတ္က သိရွိေနၾကရျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ဖမ္းဆီးျခင္း မခံရမီ မိတ္ေဆြမ်ားကို ေျပာၾကားခဲ့ရာမွာ ပထမတခ်က္က

"UNDP ကို က်ေနာ္တို႔က လပၸတၱာ အေရွ့ျခမ္း သြားခ်င္လို႔ အကူအညီေတာင္းတာ ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ မပတ္သက္ခ်င္လို႔ ပါလို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ လုပ္အားေပး ေစတနာရွင္ေတြလည္း အဲလိုသိရေတာ့ တအား စိတ္ဆိုးၾကတယ္။ ဒီေကာင္ေတြက အစိုးရ မ်က္ႏွာညိဳမွာ တယ္ေၾကာက္ၾကတာကိုး။ သူတို့ေတြေၾကာင့္ခက္ေနတာ …" လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

(ရာဇ၀င္မ်ားရဲ႔ သတို႔သမီး၊ကာတြန္း ကိုေပါ၊ေမ ၂၄၊ ၂၀၀၈)



ဒုတိယ တခ်က္ကေတာ့ အစိုးရဆီကို အပ္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံတကာက အကူအညီေတြ ဒုကၡသည္ ျပည္သူေတြဆီကို မေရာက္ဘူး။ ကိုယ္ထူကိုယ္ထနဲ႔ ျမန္မာ လုပ္အားေပးေတြ၊ ေစတနာရွင္ေတြက ရွာေဖြစုေဆာင္း ေဆာင္ရြက္ေနရတယ္။ တေခါက္ တေခါက္ ဆင္းရင္ အနည္းဆုံး သိန္း ၇၀ ရွိတယ္။ မရေတာ့လည္း ရတာနဲ႔ လုပ္ၾကရမွာပဲ။ ဒီပုံစံနဲ႔ ေရရွည္ လုပ္ကိုင္သြားရင္ မလြယ္ဘူး။ ႏိုင္ငံတကာရဲ႔ တိုက္ရိုက္အကူအညီေတြ အမ်ားၾကီး လိုတယ္ လို႔ သူ႔သေဘာထားကို ထုတ္ေျပာသြားပါတယ္။

တတိယ အခ်က္ကေတာ့ လက္ေတြ႔ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အေျခအေန၊ အခက္အခဲ၊ လုိအပ္ခ်က္ အကူအညီ စသည္တို႔ကို စာေရးျပီးေတာ့ ယူအင္အဖြဲ႔အစည္းၾကီးဆီကို တင္ျပဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းက ဌာေန ယူအင္အဖြဲ႔တခုကတဆင့္ ေပးပို႔ခဲ့ေပမဲ့၊ ကိုဇာဂနာေရးတဲ့စာ "ေပ်ာက္" သြားခဲ့ပါတယ္တဲ့။ အဲသည္လို စာတင္တာဟာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာျဖစ္လုိ႔ မေဆာင္ရြက္ေပးလိုဘူးလို႔ ျငင္းလိုက္တယ္လို႔ ကိုဇာဂနာက မိတ္ေဆြေတြကို ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ကိုဇာဂနာက အခု က်ေနာ္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ လူ႔အသက္ေတြ လိုက္ကယ္ေနတာ။ ကယ္ဆယ္ေရးေတြ လုပ္ေနတာလို႔ ျပန္ေျပာခဲ့တယ္။ အဲသည္အတြက္ အေတာ္ကို စိတ္ထိခိုက္ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။



အဲဒီအျဖစ္ေတြအျပီး ေနာက္တေန႔မွာ စစ္အုပ္စုက သူ႔အိမ္မွာ လာေရာက္ေဆြးေႏြးခဲ့ျပီး ညေန အေစာပိုင္းကတည္း ေဆြးေႏြးေနခဲ့ၾကရာမွာ ညဥ့္နက္ပိုင္း အသံလႊင့္ဌာနေတြဆီက ဖုံးေတြ ၀င္လာခ်ိန္မွာေတာ့ စစ္အုပ္စုက သူ႔ကို အက်ၤ ီအ၀တ္အစားအနည္းငယ္ယူျပီး လိုက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚေဆာင္သြားေတာ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုဇာဂနာကို ဖမ္းဆီးခ်ိန္မွာ သူ႔လုပ္အားေပး ေစတနာရွင္တခ်ဳိ႔ ဧရာ၀တီကို ဆင္းသြားျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ စစ္အစိုးရ ေစခိုင္းတဲ့ ေလေဘးရန္ပုံေငြ ရုပ္ရွင္ရိုက္ဖို႔ ေမျမိဳ႔ကို တက္သြားၾကျပီ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုဇာဂနာ ေျပာသလို ဒုကၡသည္ ျပည္သူေတြခင္မ်ာ တကယ္ကို ထိေရာက္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာက အကူအညီနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္အကူအညီ မရလို႔ လမ္းေပၚထြက္ျပီး အလွဴရွင္ေမွ်ာ္ေနရတာလား ဆိုတာကို လြန္ခဲ့တဲ့ စေန၊ တနဂၤေႏြက ျပန္တက္လာတဲ့ ေစတနာရွင္လုပ္အားေပးအဖြဲ႔ေတြရဲ႔ မွတ္တမ္းအရ ကြဲကြဲျပားျပား မိုးမခအေနနဲ႔ ေကာက္ခ်က္ဆြဲေပးလို႔ ရပါတယ္။

သူတို႔တေတြ ဆင္းသြားတဲ့ ျမိဳ႔က ဖ်ာပုံျဖစ္ပါတယ္။ ျမိဳ႔ေပၚမွာ ဒုကၡသည္ေတြကို ရွင္းလင္းထားျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ကူညီခ်င္သူေတြအေနနဲ႔ မယက - ျမိဳ႔နယ္အာဏာပိုင္ေတြဆီမွာ အကူအညီပစၥည္းေတြ ထားခဲ့လို႔ရတယ္။ သူတို႔ေတြ တဆင့္ေဆာင္ရြက္ေပးမယ္လို႔ ေျပာလာေပမယ့္ ေစတနာရွင္ လုပ္အားေပးအဖြဲ႔က နားမေယာင္ခဲ့ပါဘူး။ သူတို႔ ခရီးဆက္လာခ်ိန္မွာ က်ဳိက္လတ္နဲ႔ မအူပင္ဖက္မွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ဒုကၡသည္စခန္းေတြကို ေတြ႔ၾကျပီး၊ ပါလာတဲ့ အိုးေတြ၊ ဆန္ေတြ၊ ဓာတ္မီးေတြ နဲ႔ အစားအေသာက္ေတြ လွဴျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီဒုကၡသည္ေတြဟာ ေနာက္ေန႔ဆိုရင္ ရြာပ်က္ေတြဆီ ျပန္ဖို႔ အာဏာပိုင္ေတြက အမိန္႔ေပးခံထားရတဲ့ သူေတြ၊ မိသားစုေတြပါ။





ေမးတဲ့ ေမးခြန္းက တခုတည္းပါပဲ။ ႏိုင္ငံတကာက အကူအညီေတြ ရရွိၾကသလား။ မရပါဘူး။ ၾကားေတာင္ မၾကားဘူးပါဘူး။ ေခ်ာကလက္လည္း မၾကားဖူးဘူး။ လုပ္အားေပးေစတနာရွင္ေတြ ေပးတဲ့ ခ်ဳိခ်ဥ္ေတြကို ကေလးေတြက ၀မ္းသာအားရ စုပ္ေနၾကရတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အပ်ဳိအရြယ္ မိန္းကေလးေတြက ေစတနာရွင္ေတြဆီက လုံျခည္တို႔၊ ေဘာင္းဘီတို႔ ေတာင္းပါတယ္။ မုန္တိုင္းအျပီးမွာ ေယာက်ၤားေတြက ပုဆုိးေတြကို မိန္းမေတြကိုေပး၊ ဘုန္းၾကီးေတြက သကၤန္းေတြကို စုတ္ျဖဲျပီး ေယာက်ၤားေတြ၊ ကေလးေတြ ၀တ္ဖို႔၊ ျခဳံဖို႔ေပးၾကရလို႔ အ၀တ္အစား မေလာက္ငွပါဘူး။ ဘုန္းၾကီးေတြမွာ သကၤန္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္း ရုံစရာ မရွိပါဘူး။ မိဘမဲ့တဲ့ ကေလးေတြဟာ လမ္းေပၚမွာ အေဖ၊ အေမ တစာစာ ေအာ္ျပီး ရွာေနခ်ိန္မွာ ကေလးေတြရဲ႔ မ်က္လုံးေတြကို တျခားက ဧည့္သည္ေတြအဖုိ႔ တည့္တည့္ၾကည့္ရဲဖို႔ သတၱိမရွိႏိုင္ၾကဖူးလို႔ သူတို႔က မိုးမခကို အေၾကာင္းၾကားၾကပါတယ္။

ရတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို ဘုန္းၾကီးေတြက ခြဲေ၀လို႔ အနီးအပါးက အိမ္ေတြ အမိုးမိုးဖို႔ ေပးရပါတယ္။ တအိမ္ကို ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၅၀၀၀ ေလာက္ရၾကပါတယ္တဲ့။ အဲဒီ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ စာရင္းအရ ဒုကၡသည္ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာက အကူအညီ၊ ႏိုင္ငံေတာ္က အကူအညီ ဘာမွ မရွိပါခင္ဗ်ား။

အဲဒီက အခုဓာတ္ပုံထဲမွာ ပါတဲ့ အျပာေရာင္ အမိုးအကာနဲ႔ ယာယီ ဂိုေဒါင္ေတြထဲမွာ စစ္အစိုးရက အဆင့္ဆင့္ လက္ဆင့္ကမ္း ျဖန္႔ခ်ိတဲ့ ေလေဘးအကူအညီေတြ အပုံလိုက္ရွိေနပါတယ္။ ဆန္ေတြက မိုးသင့္လို႔ အစိုျပန္ျပီး ေအာက္ေစာ္ေတြ နံလို႔၊ ေသာက္မိရင္ ေခ်ာင္းဆိုးတာသာ အဖတ္တင္မယ့္ ဗီးဗီးအခ်ဳိရည္ေတြကလည္း ရက္လြန္ျပီး အနံဆိုးေတြ ထြက္လို႔၊ အဲဒီ ဂိုေဒါင္က အနံဆိုးၾကီးက အစိုးရအကူအညီေတြ ဘာျဖစ္ကုန္ျပီလဲဆိုတာကို သက္ေသ တေၾကာ္ေၾကာ္ လိုက္ေနေတာ့တာပါပဲ။

ႏိုင္ငံတကာက အကူအညီေတြဟာ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြဆီကို ထိထိေရာက္ေရာက္ မေရာက္ပါဘူး။ စစ္အစိုးရ ပ်က္ကြက္မႈလား၊ အထက္က ေအာက္ကို အဆင့္ဆင့္ ပ်က္စီးေနတာေၾကာင့္လား။ ႏိုင္ငံတကာက၊ ကုလက ျပည္တြင္းမွာ ေရာက္ရွိေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြက စိစစ္ စုံစမ္းမႈေတြ မလုပ္ႏိုင္ၾကလို႔လား။ ကိုဇာဂနာေျပာသလို ႏိုင္ငံေရး ပုဒ္မကို ေၾကာက္ေနတာလား။ သူေျပာခဲ့တာေလးနဲ႔ ဒီေဆာင္းပါးကို နိဂုံးခ်ဳပ္ပါမယ္။

"အခု က်ေနာ္လုပ္ေနတာ ႏိုင္ငံေရး မဟုတ္ပါ။ လူ႔အသက္ ကယ္ေနတာ။ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ေနတာပါ။"

မိတ္ေဆြတို႔ေကာ ဘာလုပ္ေနလဲ။ ဘာလဲ။ ဘယ္လဲ။

မိုးမခမွတင္ျပသည္။