အနာဂတ္မွာေျပာမယ့္က်ဳပ္တို႔သမိုင္း

ဆရာေတာ္ဘုရားေျပာသလိုပဲ
ႏိုင္ငံလည္း ... အထက္ကျပာပံု
ေအာက္ကအမိႈက္ပံုျဖစ္ေနၿပီ။

သန္းေရႊကဘုရင္႐ူး ႐ူးတယ္
ေမာင္ေအးကအၿမဲတမ္းမူးတယ္...
အ႐ူးနဲ႕အမူးဖ်က္ဆီးလို႕
စိတ္ဓါတ္ေတြလည္းပ်က္စီးကုန္ၿပီ။

ေပါင္မုန္႔မ႐ွိရင္ကိတ္မုန္႔စားလို႔ေျပာတဲ႔
ေမရီအင္တိြဳင္းနက္ ကေတာင္
တိုင္းသူျပည္သားေတြကို
စားေစခ်င္တဲ႔ေစတနာ႐ွိေသးတယ္...
က်ဳပ္တို႔မိဖုရားႀကီးႀကိဳင္ႀကိဳင္ကို
အဲဒီလိုသြားေျပာၾကည့္
'ငတ္ၾကပေလ႔ေစ' လို႔ေျပာမွာ။

ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ဆိုတာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမိသားစု၀င္ေတြနဲ႔
သူတို႔ရဲ႕ပါတနာေတြ
ေ၀စုခြဲယူတဲ႔စနစ္ကိုေျပာတာ။

အဆင့္မ႐ွိတဲ႔ခပ္ညံ့ညံ့ပီအိတ္ခ်္ဒီေတြကို
ေက်ာင္းအုပ္ေတြပါေမာကၡေတြခန္႔ၿပီး
ေက်ာင္းသားေတြကိုစိတ္ဓါတ္ကင္ဆာျဖစ္ေစတဲ႔
ပညာေရးစနစ္လည္း႐ွိတယ္။

လက္ေညာင္းခံၿပီးလက္ၫိႈးထိုးမေနနဲ႔
ဘယ္သူေတြတရားခံလဲဆိုတာ
တစ္ကမၻာလံုးကသိတယ္။

ကိုအငဲရဲ႕ သီခ်င္းထဲကလို
အခ်ိန္တိုင္းလူ႕သမိုင္းမ်ားေရးမွာပဲ...
က်ဳပ္တို႔ေခတ္သမိုင္းမွ
ရာဇ၀င္႐ိုင္းရေတာ့မွာလား?
အနာဂတ္မွာေရးမယ့္က်ဳပ္တို႔သမိုင္းကို
ဘယ္လိုအကၡရာေတြတင္ေစခ်င္လဲ?

ကဲ... ရဲေဘာ္တို႔
ေျပာတာ ေဖာတာေလးေတြ နဲနဲေလွ်ာ႔
စစ္မွန္တဲ႔ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ကို
တကယ့္လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲကေန
ရဲရင္႔စြာတိုက္ပြဲ၀င္ၾကပါစို႔။ ။

ေႏြဆူးလကၤာ
(ဤကဗ်ာကို ျပည္တြင္းမွ ေပးပို႔ပါသည္)